четверг, 10 мая 2012 г.

Ես քայլում էի: Սպիտակ, սպիտակ լույս ու մեկ էլ ինչ? հա, հենց դու, քո համար կանգնած ինչ-որ մարտարվեստ էիր անում`  բագուային շատ նման: Էլի ինչ որ մեկը կար, որը սովորեցնում էր քեզ, մեջքի վրա մի քանի կետի խփում էր ու դու անշարժանում էիր, հետո նորից վերականգնվում, ավաղ չեմ հիշում ոնց: Նայում էիր ինձ ու ասում էիր, որ հիշեմ, ճիշտ շարժվեմ ու անեմ, չկանգնեմ: Ես էլ նայում էի ու մտածում, ես էլ ասում եմ ումից է սերը դեպի մարտարվետս եկել: Ինչքան ժամանակ չէինք հանդիպել, ուրախ եմ, որ էլի հանդիպեցինք, տխուր` որ այդ աշխարհը երազ են անվանում:

Комментариев нет:

Отправить комментарий