Ես քայլում էի: Սպիտակ, սպիտակ լույս ու մեկ էլ ինչ? հա, հենց դու, քո համար կանգնած ինչ-որ մարտարվեստ էիր անում` բագուային շատ նման: Էլի ինչ որ մեկը կար, որը սովորեցնում էր քեզ, մեջքի վրա մի քանի կետի խփում էր ու դու անշարժանում էիր, հետո նորից վերականգնվում, ավաղ չեմ հիշում ոնց: Նայում էիր ինձ ու ասում էիր, որ հիշեմ, ճիշտ շարժվեմ ու անեմ, չկանգնեմ: Ես էլ նայում էի ու մտածում, ես էլ ասում եմ ումից է սերը դեպի մարտարվետս եկել: Ինչքան ժամանակ չէինք հանդիպել, ուրախ եմ, որ էլի հանդիպեցինք, տխուր` որ այդ աշխարհը երազ են անվանում:
четверг, 10 мая 2012 г.
вторник, 21 февраля 2012 г.
Միշտ չէ, բայց կարող եմ ընդունել միշտ կարիք եմ ունեցել մեկ բանի, շատ բաների էլ, բայց էտ մեկը միշտ ու ընդմիշտ, չունեմ, ուղղակի չունեմ, չունեմ, ոնց եմ նախանձում նրանց ովքեր ունեն, ախր ինչի էլի? փոքր ժամանակ միշտ քնում էի ու ասում էս երազա, հեսա կարթնանամ, արթնանում էի էն հույսով, որ կլինի, չկար ու չկար, ախր ինչի? չեմ կարող, չէ, չի ստացվում, չի լինում :
Подписаться на:
Сообщения (Atom)