понедельник, 23 мая 2011 г.

Թափթափթափ

Իսկ ով գիտի, որ կա մենակ ներկա? անլուրջա թվում? ո'չ, շատ լուրջա, շատերը դեռ մինչև հիմա ներկան, ապագան, անցյալը խառնում են իրար, այդ թվում և ես: Բայց, ամեն ինչին կա վերջ, իսկ երբ ես ամբողջ մարմնով ու հոգով ասում եմ վերջ, ուրեմն դա վերջա:
Պլանավորված ներկա` ես քեզ սիրում եմ: Ես ինձ սիրում եմ, ես սիրում եմ իմ հետ կապված ամեն ինչ, ես ձեզ սիրում եմ, դուք իմ գունային գամման եք ապահովվում, առանց ձեզ ես չկամ, ես ձեզ սիրում եմ ու ինքնաբերաբար ժպտում եմ տեսնելուց: Հիասթափվել ու առաջ չգնալ? լավ էհ, դա իմ համար չէ, ելք միշտ կա ու ինչ ել լինի կան մարդիկ, որ քեզ կօգնեն, օգնություն կարողա և պետք չգա, բայց մենակ լինելը դա հանցագործությունա,Օ_Օ վահահահահայ, կեցցե առողջ ապրելակերպը :Դ:Դ պախուխա պարապելու, հեսա բլոգուշ տես քո մեջ ինչ գանձեր եմ գրելու :Դ

Комментариев нет:

Отправить комментарий